واژه استرس از لغت لاتین “stringer” به معنی ”سختی“ گرفته شده است. استرس به موقعیت درونی فردی اطلاق می گردد که تهدیدی را نسبت به وضعیت جسمی و یا آرامش روانی خود احساس کرده باشد.
استرس واکنشی انطباقی، متاثر از ویژگی های شخصی و یا فرایندهای روانشناختی است که در نتیجه هر فعالیت خارجی، موقعیت ویژه و یا حادثه ای، فعال شده باشد و بازتاب های فیزیکی یا روانی خاصی را بر فرد تحمیل نماید. رابطه نزدیکی بین میزان استرس و چگونگی عملکرد وجود دارد. اگر میزان استرس از حد معینی تجاوز نماید، به کاهش عملکرد منجر می شود و استمرار آن به از کار افتادگی منجر می گردد. همچنین اگر میزان استرس از حد معینی تجاوز نماید، شخص احساس فشرده شدن می کند که این فشردگی واکنش روانی و جسمانی به استرس است.
استرس شغلی: کنش متقابل بین شرایط کار و ویژگی های فردی شاغل به گونه ای که خواسته ای (فشارهای)محیط کار بیش از آن است که فرد بتواند از عهده آن بر آید.
منابع ایجاد کننده استرس:
الف)محیط کار: عوامل فیزیکی (درجه حرارت،صدا،نور) ،کاری (شامل: حجم زیاد کار،ابهام در کار،نقش های متضاد،تغییر،مسوولیت) ،گروهی در کار(شامل: نبود حمایت گروهی،فقدان اتحاد،هنجارها)،سازمانی (شامل: عدم حمایت مافوق،محدودیت اختیار،ساختار،رفتارهای مافوق)،کارراهه (شامل:بازنشستگی،عواملی که در میانه زندگی کار مطرح می شوندف عواملی که در شروع زندگی کاری مطرح می شوند).
ب)محیط خارج از کار: خانواده،جامعه،وضعیت مالی
پیامدهای بالقوه استرس:
سازمانی: غیبت،تاخیر،عملکرد پایین،خرابکاری
روانشناختی: عدم رضایت شغلی،روحیات متغیر،عزت نفس پایین،عدم اطمینان به دیگران،عصبانیت
جسمی: افزایش فشار خون،تپش قلب،زخم معده،افزایش کلسترول
رفتاری: کاهش عمدی کمیت یا کیفیت کار،ضرب و شتم در محیط کار،شتاب زدگی در سخن گفتن، تعجیل در انجام کارها، بی قراری و عدم توانایی در آرام گرفتن، توقف کار، غیبت و ترک خدمت، کناره گیری از دوستان و خویشان.
با ما در تماس باشید