در حالیکه دیدگاه های مختلفی برای ممیزی دانش وجود دارند، روش شناسی معرفی شده از سوی کتابخانه ملی NHS یا National Library of Medicine
به طور خلاصه در اینجا معرفی می شود:
1) معرفی نیازهای دانش. ابزارهایی شامل پرسشنامه ها، بازنگری ها و یا تصمیمات گروهی تسهیل شده، برای پاسخگویی به این سئوال مرکزی مورد نیاز است: برای موفقیت، سازمان ما به چه دانشی نیاز دارد؟
2) هدایت یک فهرست دانش. در یک سازمان، تمام دارایی های دانش (اعم از آشکار و ضمنی) بایستی تعریف و مکانیابی شوند. برای دانش ضمنی، ابزارهایی که تعیین می کنند چه افرادی استخدام شوند، در کجا به کار گرفته شوند، چه کاری انجام دهند، چه چیزی می دانند، و چه چیزهایی باید فراگیرند، تعریف می شوند. در مورد دانش آشکار، این ابزارها به کمی سازی دانش داخلی (افراد، گزارش ها، پایگاه های داده، و …) با تعیین موقعیت آنها، درک چگونگی سازماندهی و دستیابی به آنها، تجزیه و تحلیل چگونگی تخصیص آنها، و در نهایت تعیین کدامیک از منابع موجود حقیقتاً بایستی استفاده شود، می پردازد. این دارایی در مقایسه با نیازهای ما، شکاف هایی حیاتی دانش را آشکار می سازد.
3) تجزیه و تحلیل جریانات دانش. درک چگونگی حرکت دانش (از جایی که هست به جایی که نیاز است باشد) در یک سازمان در شرایط بحرانی. افراد چگونه دانش مورد نیاز برای انجام وظایفشان را پیدا می کنند؟ این نوع از تجزیه و تحلیل شامل هر دو بعد دانش ضمنی و آشکار بوده، و افراد، فرایندها و تکنولوژی ها را در بر میگیرد.
4) ترسیم نقشه دانش. با کمی انتزاعی سازی، بازنمایی مجازی دانش یک سازمان میتواند در نشان دادن چگونگی حرکت آن، چگونگی دسترسی به آن، اینکه کجا ایجاد و چگونه تسهیم می شود، کمک کند. همچنین، از طریق نقشه برداری منابع و دارایی ها، یا به صورت بسیار جامع تر، با اضافه کردن جزییاتی در رابطه به چگونگی جریانات آن از یک نقطه به نقطه دیگر، نقشه دانش سازمانی ترسیم میشود.
یک ممیزی بایستی به طور ایده آل منجر به نتایج مهمی شود. این نتایج، پیشنهاداتی را برای هدایت شکاف های دانش، بر حسب مضمون و جریان، ارائه می کنند.
با ما در تماس باشید
عالی
خیلی مناسب نبود ولی بازم ممنون