معرفی مقیاس های اندازه گیری

چهار نوع مقياس اصلي اندازه گيري وجود دارد: مقياس اسمي، ترتيبي، فاصله اي و نسبتي. درجه پيچيدگي. بطوریکه تكامل اندازه گيري آن ها هرقدر از اسمي به طرف نسبتي حركت كنيم افزايش مي يابد و قدرت اندازه گيري آن ها بيشتر مي شود.

1 -مقياس اسمي: مقياس اسمي، مقياسي است كه به پژوهشگر اجازه مي دهد اشياء را به مقوله ها يا گروه هاي معيني دسته بندي كند. مثلاً در رابطه با جنسيت، پاسخ دهندگان را مي توان به دو گروه مرد و زن گروه بندي كرد و اين دو گروه را مي توان با كدهاي 1و 2 مشخص كرد. مقياس اسمي، افراد يا اشياء را در گروه هاي ناسازگار(جامع و مانع) و فراگير قرار مي دهد. مقياس اسمي، پاره اي اطلاعات پايه اي، مقوله اي و خام در اختيار ما قرار مي دهد.

2-مقياس ترتيبي: مقياس ترتيبي نه تنها متغيرها را به طريقي طبقه بندي مي كند كه تفاوت هاي كيفي آن ها در بين گروه ها مشخص مي شود، بلكه به گونه اي معنادار مقوله ها را رتبه بندي مي كند، اما قادر به تعيين مقدار تفاوت بين رتبه هاي داده شده نيست.

3- مقياس فاصله اي: مقياس فاصله اي به پژوهشگران امكان كاربرد روش هاي محاسباتي معيني را براي اطلاعات جمع آوري شده از پاسخ دهندگان مي دهد. به عبارت ديگر، مقياس فاصله اي نه تنها قادر است افراد را با توجه به خصوصيت مشخصي گروهبندي كند و رتبه ها را درون گروه ها مشخص سازد، بلكه قادر است مقدار اين تفاوت را اندازه گيري و تفاوت بين افراد را مشخص نمايد.

4- مقياس نسبتي: خصوصيات ممتاز مقياس نسبتي، داشتن نقطه اي دقيق براي شروع است كه آن را صفر مطلق مي ناميم و از اين رو، نارسايي نقطه دلخواه براي شروع در مقياس ترتيبي را جبران مي كند. مقياس

اندازه گيري نسبتي نه تنها مقدار تفاوت بين نقاط يك مقياس، بلكه نسبت بين اين تفاوت را نيز اندازه گيري مي كند. اين مقياس، قوي ترين مقياس اندازه گيري بين چهار مقياس موجود است و اين به علت وجود نقطه شروع آن ، يعني همان صفر مطلق مي باشد.

در صورت داشتن هرگونه سوال با ما در تماس باشید

آکادمی تحلیل دکتر طالعی فر