شیوه های حکمرانی و معرفی انواع آن

حکومت در معنای کلی، ابزاری برای اِعمال سیاست‌های کشوری و همچنین سازوکاری برای تعیین خط مشی های کشور است. منظور از شیوه‌های حکومت  مجموعه‌ای از نظام‌ها و نهادهای سیاسی است که ساختار یک حکومت خاص را تشکیل می‌دهند.

حاکمیت بسته به نوع و شیوه حکومت متفاوت است. در جمهوری‌ها معمولاً حاکمیت را به مردم نسبت می‌دهند و در پادشاهی‌ها به پادشاه نسبت داده می‌شود.

حاکمیت خود دو نوع است:

1.حاکمیت داخلی به معنی قدرت هایی که دولت بر اتباع خود یا بر خارجیان ساکن کشور خود یا کشتی هایش در دریاهای آزاد دار.

2.حاکمیت خارجی شامل حق داشتن روابط با سایر دولتها یا بستن قرارداد و اعلان جنگ است.

حاکمیت داخلی شامل حاکمیت سیاسی و حاکمیت قضایی است. دولت ها ممکن است حاکمیت خارجی نداشته و این حاکمیت را به دولت دیگری واگذار کرده باشند که در این صورت دولت تحت الحمایه نام دارند.

تعریف برخی از اشکال حکمرانی

1.دموکراسی یا مردم سالاری: کلمـه دموکراسی یک کلمـه یونانـی بوده که به مفهـوم «حکومت مردم» می باشد. مفکوره دموکراسی برای هزاران سال مـورد بحث بوده است، اما هیـچ نـوع تعریف مشخـص از برداشت دموکراسی در میـان مـردم جهـان وجـود ندارد که همـه با آن موافـق باشند. درمیان سایر چیزها، دموکراسی موضـوع است که همیشـه در حـال تغییر و تـکامل یافتن است. اگر چـه، چیزهـای وجـود دارد که بسیـاری معتقـد اند به دموکراسی مرتبط میباشد، مانند برابری انسان ها در مرتبت و حقوق، آزادی عقیده، آزادی مطبوعات و آزادی بیان و برگزاری انتخابات آزاد که تمام اینها نزد قانون برابر است.

دریک جامعه دموکراتیک که انتخابات عمومی و آزاد برگزار میشود، مردم می توانند به سیاستمداران و احزاب که از آنها در ساختن پالیسی به سطـح کشور، منطقه و محل نمایندگی میکنند رأی بدهند.سیاستمداران و احزاب که زیـادترین آراء را بدسـت بیـاورنـد کسانـی خواهنـد بـود که بیشتر در تصمیم گیری سهیم هستند.

سیاستمداران انتخـاب شـده از رأی دهندگان نمایندگـی می کنند. این بنـام حکومت دموکراتیک یاد می شـود. حکومت دمـوکراتیـک امـروزه یـکی از معمول ترین حکومت ها در جهـان است.

اگر چـه این اکثریت است که حکومت دموکراتیک تصمیـم میـگیرند، اما اقلیت این حق را دارند که اکثریت نمی توانند به ساده گی از آن بگذرند. اصل بنیادی در جامعـۀ دموکراتیک این است که قـدرت با در نظر گرفتن احترام به حقوق انسان اعمال میگردد. به این معنـی که کسانیکه تصمیم گیرنده نباید افراد و گروه های مخالف را سرکوب کنند. تمامی افراد جامعه حق اظهار نظر دارند.

2. یکه‌سالاری یا اتوکراتی: شکلی از حکومت اقتدارگرا که در آن، فرمانروا آشکارا بر راس سلسله مراتب اداری تفوق دارد، بدون قوانین یا سنت‌هایی که قدرت رهبری را محدود کنند، همراه با قدرت بی‌حد و حصر فرمانروا (اتوکرات) در عمل. مبنای یکه‌سالاری می‌تواند وفاداری یا ترس شهروندان از مکافات باشد. یکه‌سالار می‌تواند قدرت خود را بر اساس قراردادها یا سنت‌های اجتماعی به دست آورده باشد که در این صورت اتوکراسی از نوع مشروع است یا آن را به زور به چنگ آورده باشد که دیکتاتوری است. سلطنت های مطلقه از انواع یکه‌سالاری‌اند.

3.گروهه سالاری یا الیگارشی یا حکومت گروه اندک: اصطلاحی است که اشاره‌های تحقیرآمیزی دارد؛ معنی آن این است که نه‌تنها حکومت در دست یک گروه کوچک است، بلکه این گروهِ حکمران و کوچک،فاسد است و در برابر توده ی مردم مسئول نیست؛ یا از جهات دیگر مورد بیزاری همگان است.

اُلیگارشی یا حکومت توسط اقلیت در مقابل دموکراسی یا حکومت توسط اکثریت قرار می‌گیرد.

 

 

بیشتر بخوانید

پاورپوینت آموزشی یادگیری سازمانی

پاورپوینت آموزشی آموزش تربيت ارزياب برطبق EFQM

پاورپوینت آموزشی مدیریت تحول

پاورپوینت آموزشی حکمرانی خوب

پاورپوینت آموزشی آمار و کاربرد آن در مدیریت جلد 1

 

 

با ما در تماس باشید

آکادمی تحلیل دکتر طالعی فر