معرفی چهار سبک مدیریت دولتی براساس تعقیب منافع

به طور کلی با در نظر داشتن استقلال – وابستگی، سه حوزه فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، و توجه به منافع و اهداف خواص یا عموم، آنچنان که در نمودار زیر نشان داده شده است، مدیریت دولتی چهار سبک را در ارتباط با جامعه در پیش می گیرد:

1.سبک ایتتیک (بی تفاوتی): جامعه بی جهت و مدیریت دولتی سرگردان است. سیاست های اقتصادی دولت انسجام و جهت ندارد. دولت اهمیتی به منافع عمومی یا منافع خواص نمی دهد. سیاست های فرهنگی دولت در جهت تقویت یا تضعیف ارزش های خواص یا عموم نیست. از لحاظ سیاسی نیز دولت برنامه ریزی خاصی ندارد. مدیریت دولتی در بحران ها معمولا چنین سبکی دارد و سیاست های متناقض، بی جهت و واکنشی اتخاذ می کند.

 ۲. سبک اتو کراتیک:  مدیریت دولتی وابسته و ابزار دست طبقه حاکم است. سیاست های اقتصادی باید منافع خواص را برآورده کند و منافع عمومی کمتر مورد توجه است. دولت وابستگی اقتصادی به جامعه ندارد (همچون کشورهای شبه استبداد نفتی). سیاست های فرهنگی در صدد تقویت و تبلیغ ارزش های خواص و تحقیر و تضعیف فرهنگ عمومی و خرده فرهنگ ها است. در فرآیندهای سیاسی معمولا خشونت و زور بیشتر اعمال می شود و دولت در فرآیند کسب مشروعیت به خشونت گرایش دارد تا نفوذ و اقتدار.

٣. سبک دموکراتیک:  مدیریت دولتی استقلال نسبی دارد. سیاست های اقتصادی را در جهت رفاه عامه تدوین می کند. سیاست های فرهنگی دولت برای ارزش های عمومی احترام قائل است و آنها را تقویت می کند، نظرات و آرای مردم مورد اهمیت است. انتظارات جامعه، دولتمردان را جهت می دهد. دولت در فرآیند کسب مشروعیت، نفوذو اقتدار به کار می گیرد تا زور و خشونت.

4.سبک مریتو کراتیک (شایسته سالاری):  مدیریت دولتی عدالت گستر است، یعنی کارهای درست را به درستی انجام می دهد. به منافع فردی و جمعی هر دو اهمیت می دهد و ارزش های بحق فرد تحت الشعاع خواسته نامعقول اکثریت قرار نمی گیرند.

بیشتر بخوانید

پاورپوینت آموزشی یادگیری سازمانی

پاورپوینت آموزشی تحلیل رقبا

پاورپوینت آموزشی مدیریت رفتار سازمانی پیشرفته

پاورپوینت آموزشی آمار و کاربرد آن در مدیریت جلد 1

پاورپوینت آموزشی روش تحقیق پیشرفته

پاورپوینت آموزشی مدیریت حقوق و دستمزد

پاورپوینت آموزشی ارتباطات سازمانی

پاورپوینت آموزشی چابکی سازمان و سازمان های چابک

با ما در تماس باشید

آکادمی تحلیل دکتر طالعی فر