در عصر فناورمحور فعلی که به مدد گسترش محیرالعقول بکارگیری و توسعه روزافزون فناوری اطلاعات و ارتباطات فرصت ها و تهدیدات بسیاری پیش روی جوامع انسانی قرار گرفته شده است، از منظر آینده پژوهی و آینده نگری، یکی از مسائل کلیدی، توجه به طیف عظیمی از مشاغلی است که در آینده می تواند حذف شده و یا تولید و توسعه یابد.
شغل های آینده که شاید در وضع کنونی مبهم و شاید خنده دار بنظر برسند از هم اکنون محل توجه طراحان شغل، مدیران منابع انسانی، استراتژیست ها و بطور کل سیاست گذاران فعال در بخش های مختلف دولتی شده است. چرا که جوامع توسعه یافته و آیند نگر بخوبی می دانند اهمال و سهل انگاری در طراحی و توسعه مشاغل متناسب با نیازهای روز افزون، در حال تغییر و متنوع بشر کنونی می تواند تهدیدی جدی برای جوامع تلقی شده و راه را برای ورود فرصت طلبان از سایر جوامع باز کند که خب قطع به یقین چنین مهمی می تواند تبعات جدی را در پی داشته باشد.
نظر به مقدمه فوق، آنچه که موجب تعجب بنده و سایر فعالان حوزه منابع انسانی است سردرگمی و بی برنامگی دولتمردان کشور است که من تاکنون جایی ندیده و نشنیده ام ( اگر دوستان اطلاعات خاصی دارند بیان فرمایند) که دغدغه سیاستگذاری مبتنی بر آینده نگری در حوزه طراحی و توسعه مشاغل اینده را داشته باشند.
بنطر می رسد اگر زود دست به کار نشویم و قضیه را جدی نگیریم کسب و کارهای فعلی با چالش های جدی روبرو خواهند شد و در این بین این سیاستگذاران و طراحان دیگر جوامع خواهند بود که به ما دیکته می کنند به چه سمت و سویی رویم/ با چه رویکردی منابع انسانی امان را برای شغل های آینده تربیت کنیم و چه مشاغلی را حذف، تعدیل، تجمیع یا اصلاح کنیم.
در صورت داشتن هرگونه سوال با ما در تماس باشید